Pyłki kwiatowe i spory pod mikroskopem: co widzimy i jak prawidłowo obserwować ?

 

 

 

1. Dostrzegać zarodniki i ziarna pyłków kwiatowych

 

W materiale przygotowywanym do oglądania pod mikroskopem, pyłki kwiatowe i zarodniki wydobyte z osadu są generalnie otoczone ciałami obcymi: powstałymi w różny sposób (pęcherze powietrza), pozostałości roślinne i zwierzęce, składniki humusu albo składniki mineralne…. .
Rozpoznajemy nasiona pyłków kwiatowych lub zarodników w ich charakterystycznej formie(zobacz :jakie są cechy morfologiczne charakterystyczne dla budowy ziaren pyłków kwiatowych izarodników?).
Jeśli kolorystyka szafranowa była użyta, pozwala to na obserwację ziaren pyłków kwiatowych, które są w kolorze różowym.

 

2. Identyfikuj cechy charakterystyczne ziaren.

Ziarna pyłków zostały skamieniałe, poddane obróbce, następnie ułożone na szkiełku podstawowym. Mogą być czasami uszkodzone, rozerwane lub zniszczone i przedstawiać fałdy, ale nie trzeba mieszać ze strukturą ziaren.

 

Przykład :

Ziarna pyłków kwiatowych rozerwane
Jeśli mamy trochę wprawy, rozpoznamy jednak pory i łuki wewnętrzne, charakterystyczne dla olszy.
Ziarna pyłków kwiatowych Poaceae przedstawiają zagięcia .

 

 

a. Różne pozycje możliwe

Ziarno to przestrzeń, lecz obserwator widzi tylko jedną stronę tej przestrzeni; to samo ziarno możemy obserwować z różnych stron.

Przykłady

Ziarno pyłku kwiatowego, trzyporowe(3 pory), przykład : Brzoza
Ziarno trzy colpe (3 bruzdy), przykład : dąb

 

 

b. Badać dokładnie całe ziarno z różnych specyficznych stron(regulacja mikrometryczna)

Regulacja mikrometrczna pozwala przybliżać i oddalać obiektyw od preparatu; możemy obniżać i podnosić przestrzeń optyczną, tzn. przestrzeń która istnieje.

Przykład 1. sosna : pyłki kwiatowe składają się z korpusu centralnego i dwóch małych kół. Przestrzeń optyczna przechodzi najpierw przez korpus, następnie przez małe koła.

Przykład 2. babka : pory rozprzestrzenione są na całej powierzchni ziarna i na różnej głębokości (na różnych poziomach)
Jeden poziom pozwala obserwować kilka porów, tymczasem zmieniając poziomy badania , możemy oglądać stopniowo wszystkie pory, jednocześnie je określając (według określonych kryteriów)

Przykład 3. Ericale : pyłki kwiatowe składają się z 4 połączonych ziaren; 3 są widoczne, ale 4 możemy dyskretnie zobaczyć jeśli obniżymy poziom badania.

Przykład 4.Cichorioideae : ziarno jest kłującą formą. Kiedy ogląda się je z przodu, ukazuje się jako duży punkt. Struktury wyraźne ukazują się jasno kiedy poziom badania jest nad nimi ; jednocześnie są mniej widoczne kiedy poziom badania obejmuje całość. Obserwacja ta pozwala analizować rodzaj ornamentacji ziaren.